ฝน ฮ ว ย ดอก จาน คาราโอเกะ
- ต่าย อรทัย - ชอบฟังเพลงลูกทุ่งไทย
- บุกถิ่นดอนเมือง ~ ไปส่งเพื่อนฝ่าน้องน้ำกลับบ้าน...ที่ “ท่าเรือศรีสมาน”
เท่าที่เห็น--ด้านนี้ไม่มีคนใส่เสื้อตำรวจมาคุม จะมีก็แต่น้องๆชายฉะ-กันที่จัดการดูแลอยู่. และนี่เลยคืออัตราที่ต้องจ่ายเพื่อแลกกับความรวดเร็วและสะดวกสบายกว่า. ส่งเพื่อนที่ยอมจ่ายแพง(เพราะ " ชี " พกพาสัมภารกมามากเหลือเกิน)เสร็จแล้วเราก็หันหลังกลับ ได้ทันเห็นผู้ชาย 2 คนลากรถบรรทุกเจ็ทสกีคันใหม่เอี่ยมเรี่ยมเร้เข้ามา … ของใครหว่า? เออหนอ... หรือนี่จะเป็นเจ็ทสกีคันโด่งดัง ที่ว่ากันว่าทำชาวบ้านตกเรือแล้วมีคนปากแตก!. ที่แยกเหนือคลองประปามีตลาดนัดย่อมๆ แต่ราคาจัดหนัก เจ้านี้ขายอุปกรณ์เรือ. ราคาของเกือบทุกอย่างแพงเกินจริง ชนิดที่น่าจะมีคนตั้งตัวได้ก่อนน้ำลดทีเดียวเชียว. ชิ้นนี้น่าสนใจ เป็นเครื่องเช็คไฟรั่ว — ถูกมากอย่างไม่น่าเชื่อ ติดป้าย 60 ไม่ขาย แต่ขาย 40 บาท และถ้ากลัวมาก เขามีชนิดที่ติดปลายไม้ยาวราว 3 เมตรขายด้วย พอดีลืมถามราคามาว่าเท่าไหร่. บู๊ตลุยน้ำสูงถึงต้นขาคู่ละ 350 บาท (ของจริงน่ากลัวมาก นึกถึงหนังเรื่อง body part เลย). ซ้าย — รายนี้ขนเรือใส่สัมภาระมาเอง ขวา — รถรับส่งในอิมแพ็ค-เมืองทองธานีก็มาช่วยรับส่งคนไป-กลับที่นี่ถึงสวนสมเด็จฯ. ซ้าย — ป้ายประกาศอาชีพสุดฮ๊อตในยุคที่ น้องน้ำตามล้างพี่กรุงฯ ขวา — บนเขตพื้นที่ปากเกร็ดใกล้ทางขึ้นทางด่วนเป็นจุดจอดรถหนีน้ำ คู่นี้กลุ้มนักก็ตั้งวงซะเลย... วั น ไ ห น ๆ พี่ ไ ท ย ก็ เ ม า อยู่แล๊นนน... เอิ๊กสสส์.
ต่าย อรทัย - ชอบฟังเพลงลูกทุ่งไทย
- ใบ งาน ไทย ป 2
- บุกถิ่นดอนเมือง ~ ไปส่งเพื่อนฝ่าน้องน้ำกลับบ้าน...ที่ “ท่าเรือศรีสมาน”
- มหา อุ ต ม์ 2020 เต็ม เรื่อง ไทย
- สินค้าดี มีคุณภาพ ## กระเป๋ากล้อง แฟชั่น Sony a5100 Fujifilm XA5 XA7 | Lazada.co.th
- เศรษฐกิจของภาคกลาง | มารู้จักเกี่ยวกับองค์กรการค้าโลก wto
- บันเทิง - 'พราวมุก'ช่อง 3ชวนลุ้นชมตอนจบหลังพบยอดดูสดออนไลน์ EP 14 พุ่งสูงสุดทะลุ 6.5 แสนคน
Published on Aug 30, 2016 หอบลูกเที่ยวและเรียนรู้นอกห้องเรียนเมืองอาโอโมริ เมืองแอปเปิ้ลแห่งญี่ปุ่น.. ชมสวนแอปเปิ้ล Hirosaki Apple Park.. ดูการทำพายแอปเปิ้ล.. ชมศิลปะรูป... ชมศิลปะรูป...
รอรัก-มนต์แคน แก่นคูน หนุ่ม นปข.
บุกถิ่นดอนเมือง ~ ไปส่งเพื่อนฝ่าน้องน้ำกลับบ้าน...ที่ “ท่าเรือศรีสมาน”
อย่าจบแค่พบหน้า ชุดที่ 7 ฝันยังไกล ใจยังหนาว วันจำหน่าย: 26-02-10 ฝันยังไกลใจยังหนาว สบายดีบ่อ้าย มื้อใด๋สิคิดฮอด ให้ใจอย่าให้เจ็บ รู้ว่าเขาหมดใจ... ทำไมยังฮักเหลือเกิน อักษรบนเสื้อ-(เพื่อใครบางคน) แค่ถามก็รู้สึกดี สีพันดอน... เดือดฮ้อนหัวใจ หัวใจที่ถูกอ้ายทิ้ง แด่.. ทุกหัวใจที่ไกลบ้าน ชุดพิเศษ หมอลำดอกหญ้า วันจำหน่าย: 28-05-09 อีสานลำเพลิน อย่าให้แคร์ข้างเดียว เบิ่งนครพนม แรงงานข้าวเหนียว เจ้าหญิงลำซิ่ง เอาใจช่วยเด้ออ้าย น้ำตาหล่นบนที่นอน อีกคนที่คึดฮอด ตั้งใจลืม สาละวัน... อย่าลืมสัญญา ฮักมาแต่ชาติก่อน จีบแล้วบ่ขอ ชุดที่ 6 คนในความคิดฮอด วันจำหน่าย: 28-10-08 คนในความคิดฮอด เป็นห่วงเด้อจ้า ต. จ. ว.
ไหนนะ?....... ไปทะเลกันดีกว่า เหรอ????......
และแน่นอนสิ่งแรกที่เราเห็นบริการประชาชนในพื้นที่คือเจ้าหน้าที่และรถจากหน่วยงานทหาร คอยรับส่งผู้โดยสารที่จะมาลงเรือและขึ้นจากเรือ ตามเส้นทางเลียบคลองประปาฟากปากเกร็ด. เมื่อข้ามแยกมาฟากดอนเมืองก็จะเป็นเต๊นท์ที่เจ้าของพื้นที่ใช้เป็นจุดแจกน้ำและอาหาร จากนั้นใครที่ต้องการเดินทางกลับเข้าบ้าน หรือแค่ไปเยี่ยมบ้านก็จะไปเข้าแถวเพื่อรอขึ้นเรือ. อดใจนิด... อีกเดี๋ยวเราก็จะได้เห็น คลองสรงประภา กันแล้ว ที่เห็นข้างบนจะเป็นถนนสรงประภาขาไปดอนเมือง ที่เจ้าของพื้นที่จัดการให้เป็นท่าบริการเรือฟรี บริหารจัดการโดยชายในชุดเสื้อทีเชิ้ตที่มีคำว่า ตำรวจ เพ้นท์อยู่ด้านหน้าและด้านหลัง แต่ได้ยินมาว่าเรือวิ่งเฉพาะเส้นทางหลัก ใครที่จะต้องเข้าตรอกซอกซอยแยกต้องลงเดินเข้าไปเอง เมื่อเรือเข้าท่าจะมีการตะโกนบอกจุดที่เรือจะไป และแจ้งจำนวนคนที่ไปได้ซึ่งนั่นคือ 15 คนต่อหนึ่งลำเรือ โดยต้องใช้เวลารอนานประมาณ 5-10 นาทีกว่าที่เรืออีกลำจะมาเข้าท่า (แอบสังเกตเห็นด้วยล่ะว่า... ที่ฟากนี้ของแยกไม่มีพี่น้องทหารหาญแม้แต่คนเดียว อิอิ). นี่ไง!!! ในที่สุดเราก็ได้เห็นคลองสรงประภา. ทีนี้เราก็มาดูฟากขวาของอดีตถนนสรงประภาขามาจากดอนเมืองกัน ซึ่งตอนนี้ได้ถูกใช้เป็นท่าเรือ สำหรับผู้ที่มีอันจะกินขึ้นมาหน่อย หรือไม่ก็เป็นผู้ที่ยอมจ่าย(มากกว่า) และไม่ต้องการเสียเวลา รอนาน โดยด้านนี้จะเป็นเรือของเอกชนที่มีระบบการจัดการทำประวัติและพ่นเบอร์เรียบร้อย ให้บริการส่งถึงที่ไม่ว่าซอกซอยจะลึกแค่ไหน และดูจากด้านนี้ซึ่งมีอุปทานมากกว่าอุปสงค์ แทนที่เราจะเห็นคนคอยเข้าคิว ด้านนี้กลับเป็นบรรดาเรือที่ต้องเข้าคิวรอเรียก.
ลาทีท่าเรือศรีสมาน... ได้แต่เอาใจช่วยทุกคน และขออวยพรให้ทุกสิ่งทุกอย่างและทุกที่คืนสู่สภาวะปกติเร็ววัน ทีนี้ก็ได้เวลากลับพื้นที่แห้ง... ที่ต้องขอขอบคุณในโชค และขอขอบคุณ นายอำเภอ และ เทศบาลนครปากเกร็ด มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ แต่ก่อนกลับบ้านเราตัดสินใจแวะไปเซย์ฮัลโหลเจ้านายเสียหน่อยในฐานะลูกน้องที่ดี ช่วงระหว่างรอเจ้าบ้านมาเปิดประตูสายตาก็ยิงปราดไปเจอเจ้าต้นนี้ที่ริมรั้วบ้านเจ้านายเข้าให้ อู ว ว ว์ แ ม่ เ จ้ า... นี่เป็นมะเฟืองต้นแรกในชีวิตที่เคยเห็น!!!!